• Z dziejów szkoły

        • /Opracowano na podstawie oryginalnych kronik szkolnych/
           

               W 1897r. Antoni Zawisza, właściciel Goszyc, zapisał przed śmiercią 8000 rubli na cele oświatowe goszyckich włościan. Pieniądze te zostały złożone w listach zastawnych w depozycie sądowym w Warszawie. Władze rosyjskie z powodów formalnych nie wydały depozytu, tylko procenty od niego, które z kolei zostały przeznaczone na budowę szkoły elementarnej. Ziemię (1 morgę) pod budowę szkoły ofiarowała właścicielka Goszyc - Maria Zawiszyna.

              I tak budynek szkoły w stanie surowym stanął w 1905r. Był on murowany, kryty dachówką, „z frontem ku wschodowi”, a stanął przy drodze wiodącej z Goszyc do Luborzycy. Za budynkiem, od zachodu, rozciągało się ofiarowane szkole pole. Szkoła miała dwie izby lekcyjne i mieszkanie dla nauczyciela. Budynek ten był nominalną własnością właścicielek Goszyc, które uzyskawszy zezwolenie władz carskich, założyły w nim szkołę prywatną i utrzymywały ją z procentów od zapisu.

              W 1907r. rozpoczęto naukę w szkole w oparciu o program ówczesnych szkół rządowych – po rosyjsku, jednak potajemnie uczono w niej historii i geografii polskiej w języku ojczystym. Na szkole widniał napis w obu tych językach.

              W 1914r. gubernator kielecki zarządził, aby na budynku szkolnym wisiał napis tylko w języku rosyjskim. Z chwilą opuszczenia Królestwa przez Rosjan, z budynku szkoły zrzucono orła rosyjskiego i znienawidzony napis, zastępując go napisem polskim. Maria Zawiszanka , na oczach włościan, paliła portrety carskie.

              W roku szkolnym 1914/15 nauka w budynku szkolnym nie odbywała się. Stacjonowali w nim żołnierze austriaccy, dokonując wiele zniszczeń. Później  mieszkali tu pozbawieni dachu nad głową wieśniacy. Powróciła też z „przymusowej ewakuacji” właścicielka, która doprowadziła do odnowienia sal lekcyjnych. Dzięki jej staraniom szkoła w 1915r.  przeszła na etat rządowy i zatrudniona została pierwsza rządowa nauczycielka – p.Władysława Kałuzińska.

              W 1915/16 roku  szkolnym nauka  odbywała się tylko w języku polskim w oparciu o podręczniki  szkolne używane w Galicji. Szkoła w Goszycach, podobnie jak i szkoła w Luborzycy, należały do Inspektoratu w Miechowie.

              Program nauczania szkoły zmienił się w 1918r.  w związku z wydaniem nowych programów i zarządzeń przez Ministerstwo Oświaty i Wychowania w Warszawie. W tym roku też nauczycielka rozpoczęła urządzanie ogródków szkolnych na nieużytkach dworskich.

              W 1919r. na miejsce p. Kałuzińskiej przybyła nowa nauczycielka – p.Paulina Rasińska. Kontynuowała ona program p. Kałuzińskiej, organizowała zabawy, popisy połączone z wystawą robótek, urządzała dla dzieci jasełka, dbała o ogródki szkolne. Z dochodów uzyskanych dzięki występom zakupiła książki do szkolnej biblioteki, zaprenumerowała „Płomyk”.

              W roku szk. 1921/22 nauczycielka zorganizowała naukę dopełniającą dla młodzieży.  Dwa lata później Zofia Kernowa oddała budynek szkoły gminie luborzyckiej na własność. Szkoła znajdowała się w opłakanym stanie, wymagała remontu, lecz dopiero w 1925r. stopniowo odnowiono sale lekcyjne. W szkole otwarto sklepik, w którym można było zakupić przybory szkolne.

              W 1927r. odbyło się zebranie rodziców, na którym ustalono, że w szkole będzie się odbywać nauka religii. W tym celu ksiądz miał być dowożony przez wybranego gospodarza jeden raz w tygodniu.

              W 1932/33r. przy szkole działała świetlica, w każdą niedzielę po południu odbywały się lekcje lektury, śpiewu, deklamacji, inscenizowania bajek. W kwietniu tegoż roku w szkole odbyła się rejonowa konferencja nauczycielska.

              W związku z wybuchem II wojny światowej, w r.szk. 1939/40  przez jeden miesiąc nie prowadzono zajęć. Z przedmiotów szkolnych została usunięta historia i geografia. Pełny program nauczania przywrócono w roku 1945.

              Dwudziestolecie powojenne w szkole to czas zmian kadrowych, przyrostu ilości uczniów oraz nauczycieli. Część zajęć lekcyjnych odbywała się w wynajętej sali w budynku remizy strażackiej.  W roku szkolnym 1964/65 działały w szkole: SKO, ZHP, PCK, kółko geograficzne i biblioteka szkolna. Szkoła wzięła udział w konkursie harcerskich zespołów śpiewaczych, zajmując I miejsce w powiecie proszowickim. Niestety budynek szkolny był w coraz gorszym stanie, wymagał remontu, zaczęto mówić o budowie nowej szkoły.

          Prace te rozpoczęto w lipcu 1973r., a nadzorowała je pani dyrektor Elżbieta Łakomy. Budynek stanął w stanie surowym 16 kwietnia 1974r, a oficjalnie przekazano go do użytku 9 września 1974r. Posiadał 3 sale lekcyjne, 3 klasopracownie (biologiczną, fizykochemiczną i zajęć praktyczno-technicznych), pomieszczenia na bibliotekę, kancelarię oraz kuchnię.

              17.11.1974r. miała miejsce uroczystość nadania szkole imienia Tadeusza Kościuszki. W uroczystości brali udział przedstawiciele władz politycznych i oświatowych, młodzież ze Zbiorczej Szkoły Gminnej w Luborzycy oraz uczniowie i społeczność z Goszyc.

              Od roku szkolnego 1975/76 szkoła podlegała pod nadzór Gminnej Szkoły Zbiorczej w Luborzycy oraz Gminnemu Dyrektorowi będąc Szkolnym Punktem Filialnym. W  Szkołę Podstawową została przekształcona 25.06.1981r.

              1.09.1994r. funkcję dyrektora szkoły objęła p. mgr Iwona Tutaj-Niklińska. Na skutek jej starań min. wykonano remont 20-letnich pomieszczeń, wyasfaltowano boisko do koszykówki, wzbogaciła się baza o środki audiowizualne. Podczas ferii zimowych roku szkolnego 1998/99, przy pomocy rodziców, dokonano rozbiórki starego budynku szkolnego, który na skutek zniszczenia, burzył estetykę otoczenia szkoły i stanowił zagrożenie.

              W roku szkolnym 1998/99, wskutek reformy oświaty, szkoła została przekształcona w 6-letnią szkołę podstawową.

          W pierwszych miesiącach roku szkolnego 2007/08 przeprowadzony został remont budynku szkolnego (wymiana stolarki okiennej, drzwi zewnętrznych, naprawa dachu), termomodernizacja. Dwukolorowa, nowa elewacja wyróżniała ją spośród wszystkich szkół na terenie gminy.

          Kolejna reforma systemu oświaty z 2017 r. spowodowała wygaszanie gimnazjów i powrót do ośmioklasowej szkoły podstawowej. Od r. szk. 2017/18 szóstoklasiści pozostają w szkole podstawowej, a w r. szk.  2028/19 pierwsi absolwenci klasy ósmej opuścili mury naszej szkoły.

          08.10.2020 r. odbyła się w szkole podwójna uroczystość: poświęcenie sztandaru i przekazanie go przez Radę Rodziców społeczności szkolnej oraz otwarcie sali gimnastycznej wraz z zapleczem oraz 3 pracowniami przedmiotowymi. Budowa nowej części szkoły spowodowała zmiany w jej otoczeniu, plac zabaw zmienił swoje usytuowanie, parking i droga wewnętrzna zostały wybrukowane.